ความหวัง (โคลง) toshare

 ความหวัง            ....ความหวังหวังวาดไว้............วิไล "ธรรมสถิต"แนบเนื้อใน............สนิทแล้ ปรากฏดั่งสุริยะไข..................ขับมืด แสงสู่ถิ่นทั

....ปัญญาธรรมตระหนักไว้.........เที่ยงตรง พุทธะ-"ตื่นรู้"จง.....................ประจักษ์แจ้ง กาลามสูตรพึงคง....................ยึดมั่น ขจัดอวิชชาย้อนแย้ง................สลัดสิ้น"ติดตน&q

@ คือฅน ธรรมดา กินดื่ม จำ/ลืม ดี/ชั่ว ได้เสมอ ตื่นรู้ ปรับเปลี่ยน "ธรรม"เจอ ขอ/ให้อภัย ยามเผลอ พลาดกระทำ @ ส่องนำ! เห็นดีชั่ว มิหลงมั่วตัณหา   ชีวา!&

: เบญจางคอักษร ร่ายสุภาพ @ วันใหม่มี พระสัญญา....ทุกเวลา มีหวัง มืดบดบัง มีแสง....สิ้นเรี่ยวแรง มีพระพร ทรงอาทร ทุกเมื่อ....ข้าฯเชื่อแน่ โปรดให้ กลับสู่ "บ้านแท้" ไซร้....เมื่อสิ้นเสร็จงาน

กระทู้ ๓ คำ รักเมตตา ต่อทุกผู้ ! ชูธรรมเที่ยง บ่ เบี่ยงหลบ @ รักเมตตา อย่ายั้ง............เผอเรอ ต่อทุกผู้ ! นะเธอ.................ไป่เว้น ชูธรรมเที่ยง ดุจเกลอ...........น้องพี่ บ่ เบี่ยงหลบ "ก

@ เทิดองค์"พระวชิร"ไท้ ....ธรรมปรก ทรงประดุจขวัญปวงพสก ....สร่างเศร้า กอปรกิจขจัดปริวิตก ....เต็มสุข ปวงราษฎร์ซ้องน้อมเฝ้า ....เฟื่องฟุ้งจรุงสยาม @ ราชาสง่าคาม ....ประพฤติตามพิสุทธิ์ธรรม คื

@ เพียง"พอใจ" ในกิจ จริตตนนั้น ธรรมสะบั้น จบไป ไป่โรจน์ไสว "ธรรมปฏิบัติ" จงนำ กระทำไป ดั่งพุทธองค์ ทรงไข เผยแผ่แสดง

โคลงสี่ ตรีพิธพรรณ @ วนวนใช่วกซ้ำ....................หลงทาง สติสอบวางวาด"ชอบ".............ชีพก้าว ปัญญาขจัดสิ่งขวาง................ทะยานสู่..สูงเฮย ฝึกจิตให้หาญห้าว..................ฝ่าพ้นตั

สติ ปัญญา โคลงสี่สุภาพ @ ผองข้าฯ ประณตน้อม...ภูมี โปรดสติปัญญาดี..............เพื่อรู้ เข้าใจเชี่ยวชาญคดี..........ไขกระจ่าง ประโยชน์แก่ชาวชนผู้........ทุกข์ท้นพ้นเข็ญ ร่ายสุภาพ @ หนุ่มสาว วาดห

แจรงล้ำขำขึงตรึงห้วงฟ้างามระย้ายินยลกมลซ่านเงาเรืองรองแปลบผลิยอดพิมานปุยเมฆบานวิไลใจจรรโลง"ยอดใบพ่วงน้ำค้างยางระยับแววประดับพรั่งพรูดูโอ่โถงดั่งกระเดื่องทำนุลอดอุโมงตระการโพลงพรายเพริศเป็นเลิศคุณ